Bas Spijker, oprichter van Dutch Civilian Action Ukraine (DCAU) vertelt ons het boeiende en inspirerende verhaal over zijn niet aflatende inspanningen om de door oorlog getroffen burgers van Oekraïne te helpen en bij te staan.
Bas stelt de vraag: wat zou je doen als geld verdienen geen prioriteit is?
DCAU reist eens in de zes weken naar Oekraïne om burgers te helpen die dicht bij het front leven en families die op de vlucht zijn geslagen. Ze biedt hulp in plaatsen zoals Avdiivka, Pokrovsk en Kupiansk—gebieden waar niemand meer op straat loopt en families zich verschuilen in schuilkelders. Elke dag worden deze dorpen aangevallen door het Russische leger.
Wanneer mensen ons zien, vragen ze: “Waarom zijn jullie hier?”
Wij antwoorden: “Omdat we over jullie horen, en om jullie geven.”
Wij willen laten zien dat de mensen in Nederland hen niet zijn vergeten.
In twee jaar tijd hielp DCAU 100 kinderen in het dorpje Shevchenko, gelegen in de regio Donetsk. In deze regio woedt de oorlog al sinds 2014. Deze kinderen weten dan ook niet hoe het is om in vrede te leven. Daarnaast zijn ze al meer dan vijf jaar niet naar school geweest. Afgelopen december viel hun dorp in Russische handen. Gelukkig zijn alle kinderen op tijd geëvacueerd.
DCAU heeft intussen 5 families met in totaal 15 kinderen kunnen helpen aan een veilig nieuw thuis in Makariv, in de regio Kyiv.
DCAU zamelt goederen in, distribueert ze zelf, werkt samen met lokale vrijwilligers in Oekraïne en gaat de dialoog aan met de mensen die ze helpt om inzicht te krijgen in hun behoeften. Ook zorgt zijn organisatie voor huisvesting voor ontheemden en zij helpen bij de noodzakelijke evacuatie van mensen dicht aan de frontlinie.
Bas vertelt hoe zij de mensen helpen vlak bij de frontlinie. Hij geeft deze mensen een gezicht door te vertellen over de gezinnen die zij hebben geholpen. Hij vertelt ook over de samenwerking met lokale hulpverleners. Ook over hulpverleners die het niet hebben overleefd en een gezin hebben achtergelaten. Ook vertelt hij over kinderen in Oekraïne die niets anders dan oorlog kennen en hun huis hebben moeten verlaten.
Bas legt uit waar DCAU nu mee bezig is. Voor eind mei gaan er 3 vrachtwagens met spullen richting Donbas. Ook wordt een kamp georganiseerd voor kinderen uit de Donbas regio, waarbij deze kinderen die nu verspreid zijn over het land weer bij elkaar te brengen. En een kamp voor kinderen die hun vader zijn verloren.
Het binnenhalen van goederen, wordt intussen veelal verzorgd door andere organisaties. Het verzamelen en bij elkaar krijgen van spullen is ook niet het grootste probleem. Dat lukt al vrij goed. NH Hotel Leeuwenhorst levert bijvoorbeeld dekbedden etc. die niet meer worden gebruikt. Het gaat er vooral om dat de spullen ook daar komen en op de juiste plek belanden.
Vooralsnog ligt de focus van DCAU volledig op Oekraïne.
Het verhaal van Bas heeft maar weer eens in perspectief gezet hoe belangrijk het is dat we ons inzetten voor vrede en veiligheid en we dat nooit als vanzelfsprekend mogen beschouwen.
